برای ساده تراشیدن فلزات گوناگون یکسری کار ها باید بطور اصولی و درست انجام شود تا در عملیات ماشین کاری نیز به مشکل برنخوریم. مانند درست انتخاب کردن جنس ابزار های براده برداری و جنس قطعه کار. با انتخاب درست این دو مورد، علاوه بر افزایش کیفیت کار خود، عمر ابزار ها را نیز افزایش خواهیم داد.

اینکه ابزار های برشی تا چه میزان عمر خواهند کرد، بستگی به عامل های مختلفی دارد. مانند جنس خود ابزار برش. از انواع مختلف ابزار های برش می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1) فولاد های تندبر ***   2) آلیاژ های ریختنی کبالت ***    3) کارباید ها ***   4) سرامیک ها و سرمت ها ***    5) CBN ***     6) الماس ها 

برای آنکه ما بتوانیم یک برشکاری موفق و درست داشته باشیم، توسط مقایسه کردن مشخصات فلز باید ابزار برش را انتخاب نمود. منظور از مشخصات فلز موارد زیر می باشد:

سختی – مقاومت – کارایی در درجه حرارتی بالا – محکمی – مقاومت در مقابل اثرات شیمیایی – مقاومت در مقابل سائیدگی -  قابلیت انتقال حرارت – ضریب اصطکاک – و در آخر به عنوان آخرین عامل که بسیار نیز مهم می باشد، هزینه تولید است. هزینه های ناشی از تولید باید به گونه ای باشد که علاوه بر دارا بودن خواص فیزیکی، کمترین هزینه تولید برش را برای هر قطعه شامل بشود.

فولاد های تندبر:

این دسته از فولاد ها اصولا برای برای برشکاری های مربوط به رنده های برش استفاده می شود. این دسته از فولاد ها بر اساس مواد آلیاژی اصلیشان به 4 گروه تقسیم بندی می شوند:

1: مولبیدن      2: مولبیدن کبالت       3: تنگستن      4: تنگستن کبالت

دلیل اینکه چرا فولاد های تندبر نسبت به فولاد های کربنی برتری دارند، قابلیت حفظ سختی در درجه حرارتی بالا تر می باشد. دلیل آنکه این دسته از فولاد ها را فولاد های تندبر می نامند، همین قابلیت حفظ سختی در درجه های بالا می باشد.

آلیاژ های ریختنی کبالت :

این دسته از آلیاژ ها شامل 2 الی 4 درصد کربن، 14 تا 20% تنگستن، 25 الی 34% کروم و مابقی کبالت هستند. این دسته از آلیاژ ها به دلیل آنکه در درجه های حرارتی بالا از سختی زیادی برخور دار هستند و  بیشترین مقاومت را نسبت به سایش و حوردگی دارند، از دیرباز تا کنون یکی از بهترین مواد ها برای ساخت ابزار براده برداری بوده اند.

کارباید ها :

نام اصطلاحی که به ترکیب شیمیایی فلز و کربن مربوط می شود، کارباید گفته می شود که به سه دسته گروه بندی می شوند:

1 : سمانته         2: ریزدانه        3: پوششی

مهم ترین مزایی که کارباید ها دارند موارد زیر می باشد:

1= مقاومت در دماهای بالاتر / 2= قیمت بالا نسبت به فولاد های تندبر / 3= میزان شکنندگی بیشتر در مقایسه با فولاد های تندبر / 4= مقدور بودن شکل گیری آنها توسط ابزار های الماسه ای

سرامیک ها و سرمت ها:

این دسته از ابزار ها نسبت به سایر ابزار بیشترین تغیرات را در سال های اخیر داشته است. اما نکته جالی که در آنها وجود دارد، قیمت آنهاست. قیمت این ابزار ها هرچند که بسیار بالا می باشد اما در مقایسه با ابزار های الماسه ای قیمت کمتری دارند. لازم به ذکر است که سرامیک ها بسیار سبک و شکننده هستند. همچنین سرعت برشکاری آنها نیز 3 الی 4 برابر بیشتر از ابزار های کارباید ها می باشد.

CBN (نیترید بور مکعبی):

پس از الماس ها سخت ترین ماده ای که شناخته شده است، بورازون می باشد. مهم ترین ویژگی های آنها خنثی بودن از لحاظ شیمیایی و مقاومت حرارتی بیشتر از الماس ها می باشد.  توصیه می شود این دسته از فولاد ها در ابزار براده برداری برای خشن کاری – ابزار های سختکاری شده – چدن های سخت و چائیده به روش متالوژی پودر، پلاستیک و گرافیت استفاده شود. گفتنی است که این دسته از ابزار ها قابلیت آن را دارند که بدون استفاده از سیال های خنک کننده استفاده شوند؛ اما اگر با این خنک کننده ها همراه شود باعث بوجود آمدن نتایج بهتری می شود.

الماس ها:

سخت ترین ماده ای که در جهان شناخته شده است که میانگین سختی آن حدودا 5 برابر کارباید های سمانته است، الماس ها هستند. از ویژگی ها مطلوب این الماس ها می توان به : 1- سختی بسیار بالا 2- مقاومت عالی در برابر سایش 3- قابلیت هدایت حرارتی 4- انبساط حرارتی بسیار کم می باشد که باعث شده تا علاوه بر پیدا کردن شباهت ابعادی بسیار عالی، تضمین کننده حصول اندازه های دقیق و یکنواخت در قطعه کار و بالا رفتن صافی در سطح نیز بشود. با وجو این تفاسیر، استفاده کردن در ماشین کاری های آلیاژی آهنی و چدنی توسط ابزار های الماس توصیه نمی شود.